Każdy bez wyjątku potrzebuje psychoterapii: prawie każdy dorosły potrzebuje dziś pomocy terapeuty. Często jednak nie zdają sobie z tego sprawy, ignorują problem lub po prostu wstydzą się chodzić do terapeuty. Niestety, w rezultacie większość ludzi cierpi samotnie. Niewiele osób potrzebuje pomocy psychologicznej zgłaszającej się do psychologa, a niewiele korzysta z psychoterapii indywidualnej i grupowej. Każdy bez wyjątku potrzebuje psychoterapii. Nie mówiąc już o pomocy psychiatry.
Ludzie kierują się fałszywym piętnem i chęcią uniknięcia etykietki jako osoby z problemami. Bo tak społeczeństwo zazwyczaj myśli o osobach korzystających z wyżej wymienionej pomocy ekspertów. W wielu krajach świata nierzadko odwiedza się takich specjalistów. Ale my Polacy musimy jeszcze poczekać na rozwój świadomości społecznej i tolerancji w tym zakresie. Jedną z wymienionych wyżej dziedzin nauki pomagającej ludziom z ich problemami psychicznymi jest spojrzenie, czyli psychoterapia.
Czym jest psychoterapia?
Psychoterapia jest jednym ze sposobów leczenia patologicznych zachowań człowieka. Pomaga przy dokuczliwych problemach psychologicznych, takich jak: emocje, OCD, myśli, zachowanie, przekonania, trema, fobie, anoreksja, bulimia, lęk społeczny, lęk przestrzenny, niestabilna osobowość, uzależnienia, bezsenność, depresja.
Rodzaje psychoterapii
Wyróżnia się psychoterapię indywidualną, psychoterapię grupową i psychoterapię rodzin.
- Psychoterapia indywidualna polega na cotygodniowych jednogodzinnych spotkaniach pacjenta z psychologiem. W niektórych przypadkach zalecana praca domowa jest wykonywana pomiędzy sesjami z psychologiem. Jest to najpopularniejsza forma psychoterapii. Średnia długość leczenia wynosiła osiem sesji. Leczenie opiera się głównie na rozmowach, ale może być również oparte na ciszy. Zadaniem psychoterapii indywidualnej jest doprowadzenie pacjenta do świadomości poprzez analizę sytuacji i uświadomienie mu przyczyn i faktycznych uwarunkowań choroby psychicznej. Terapia ta ma na celu przywrócenie pacjentowi pewności siebie poprzez odkrycie i uświadomienie sobie własnego „ja”, a tym samym rozpoznanie pragnień, uczuć i potrzeb.
- Z kolei psychoterapia grupowa polega na regularnych spotkaniach z jednym lub kilkoma terapeutami. Spotkania są tam ściśle poufne. Terapia grupowa trwa średnio o pół godziny dłużej niż terapia indywidualna i trwa około dziewięćdziesięciu minut. Opiera się na rozmowach, monologach, dyskusjach. Czasami uwzględniane są również zajęcia, takie jak ćwiczenia relaksacyjne, zajęcia plastyczne lub interakcje ze zwierzętami.
- Psychoterapia rodzinna jest ważną i niezbędną formą psychoterapii, która polega na rozwiązywaniu problemów i konfliktów rodzinnych. Jej zadaniem jest także naprawianie zerwanych więzi rodzinnych lub po prostu tworzenie nowych wśród najbliższych członków rodziny. Podobnie jak opisane powyżej terapie, terapia rodzin opiera się na okresowych spotkaniach członków rodziny z psychologiem. Obejmuje rozmowę rodziny z terapeutą. Rozmowa dotyka trudności we wzajemnych relacjach. Omówcie wspólnie podstawowe przyczyny nieporozumień w rodzinie. Terapio pomaga im zdefiniować i nazwać oraz znaleźć wyjście z kryzysu rodzinnego.
Psychoterapia behawioralna
Każdy bez wyjątku potrzebuje psychoterapii. Nie mówiąc już o pomocy psychiatry, psychoterapia behawioralna wyrosła z behawioryzmu i czasami jest stosowana. Behawioryzm to nauka o ludzkich zachowaniach. Nauka ta została opracowana ponad sto lat temu. Amerykański psycholog John Broadus Watson jako pierwszy przedstawił własną koncepcję behawioryzmu. Naukę kształtowali także tacy przedstawiciele, jak Albert Bandura, Joseph Wolpe i Hans Eysenck.
Psychologia behawioralna łączy elementy psychologii, filozofii i metodologii. Dowodzi, że zachowanie człowieka zależy od środowiska, a to środowisko jest głównym czynnikiem kształtującym człowieka. Najważniejszym z nich jest wzmocnienie pozytywne. Chociaż często tak nie jest. Choroba pacjentów ma zwykle swoje korzenie w dzieciństwie. W tym czasie rodzice mają największą przestrzeń do zabawy i stwarzają swoim dzieciom dogodne warunki do rozwoju. Ale rodzice też często popełniają błędy wychowawcze.
Oba zachowania mogą mieć konsekwencje w dorosłym życiu dziecka. Albo sprawiają, że człowiek jest pewny siebie, kochający siebie, szczęśliwy, radzący sobie z przeciwnościami losu i wierzący we własne możliwości. Albo powodują, że człowiek w dorosłym życiu działa destrukcyjnie, przechodzi przez różnego rodzaju napięcia, nie wierzy w siebie, czasem nawet siebie nie lubi, jest nieszczęśliwy, źle się zachowuje, przeżywa trudne chwile.
Jakie jest zadanie psychoterapii?
Zadaniem psychoterapii, niezależnie od jej rodzaju, jest zapewnienie pacjentowi możliwości korzystnego rozwoju. Aby to zrobić, między pacjentem a terapeutą musi powstać relacja zaufania. Tylko wtedy leczenie może być kompletne i pomocne. Może wyzwolić u pacjenta moc uzdrawiania, aby mógł on jak najszybciej zrozumieć i przezwyciężyć problem. I zacznij wprowadzać konstruktywne zmiany w swoim życiu.
